ဂၽြန္လင္ႏြန္ ထက္လူသိပိုမ်ားတဲ့ ေႏြရာသီ(ေမာင္ဖီလာ)

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေနပူထဲ ဖိတ္က်ေနတဲ့ ေမေမ့ရဲ႕ အရိပ္ကေလးေပါ့

ေက်ာက္ေဆာင္ကို ရိုက္ခြဲေနတဲ့ လိႈင္းလံုးေတြလို
ငါ့ကို ရိုက္ခြဲေနတဲ့ ေနေရာင္ၿခည္
ငါ့ေသြးထဲ ေၿပးဝင္လာတဲ့ ေတာမီး
လွ်ပ္စီးလက္သလို
ငါ့ဆီမွာ ထစ္ၿခဳန္းပစ္လုိက္ခ်င္တဲ့ လမ္းမ
ခိုေတြေကာက္ေနတဲ့ ပဲေစ့မွာေတာင္
တံလွ်ပ္ရဲ႕ ကိုယ္ေငြ႕တေထာင္းေထာင္းကို ၾကားရတယ္
ေနၾကာပန္းခင္းၾကီး တစ္ခုလံုး ေခါင္းငုံ႔သြားေအာင္
လူသိမ်ားတဲ့ ေႏြရာသီပါ
မာဆိုးနဲ႔ တည့္တည့္
ေန႔လည္ခင္းထဲ လင့္ေနတဲ့ ေသနတ္တစ္လက္
ၿပီးေတာ့ ပြင့္ထြက္သြားတဲ့ ကမ္းေၿခ
စိန္ေခၚေနတဲ့ အသံထြက္နဲ႔
ကမၻာေၿမေပၚ ခုန္ခ်ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေၾကြ
ဘယ္စိတ္ေလ စိတ္လြင့္ကိုမွ အရိပ္အာဝါသက ခူးမစားခ်င္ဘူး
ဆည္းလည္းသံကေလး ထိမွန္လုိက္မွ
ၿငိမ္းေအးသြားမယ့္ သတၱဝါအတိုင္း
ဖုန္ထူေသာ လမ္းကေလး ေသြးေဆာင္ရာ
စမ္းေခ်ာင္းကေလးလို တသြင္သြင္လွမ္းခဲ့
ထံုးၿဖဴၿဖဴနဲ႔ ေစတီကေလးဆီ ..။ ။


ေမာင္ဖီလာ

အနီေရာင္ျဂိဳလ္သား(ေမာင္ဖီလာ)

ေရခဲျမစ္လို

သူကငါတို ့ကိုယ္ေတြထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္

ငါတို ့နားရြက္ေတြထဲမွာသူရိွခဲ့တယ္

ငါတို ့အသံေတြထဲမွာသူရွိခဲ့တယ္

ငါတို ့စကားလံုးေတြထဲမွာသူရွိခဲ့တယ္

ငါတို ့ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းထဲမွာလည္းသူရွိေနခဲ့တယ္

အိုစမာဗင္လာဒင္ဟာေခါင္းကုိပစ္ခ်ခံလိုက္ရတယ္

ေခါင္းထဲမွာဘာမွမရွိဘဲ

ေခါင္းကုိက်ည္ဆံလာမွန္တာနဲ ့ေသေရာတဲ့

သူ ့ဒီအန္ေအကိုသူ ့ေနာက္မွေသမယ့္ကဒါဖီဆီကေနရတယ္

တိမ္တိုက္ဆိုတာတစ္ေနရာရာကိုသြားစရာရွိလို ့ေရြ ့လ်ားေနတာမဟုတ္

ရည္ရြယ္ခ်က္မထားေလဘ၀ဟာပိုျပီးေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ  ့ဖြယ္ေကာင္းေလ......။

ေမာင္ဖီလာ

အခ်စ္ဟာပူအိုက္လြန္းေသာရာသီ(ေမာင္ဖီလာ)

သူငယ္ခ်င္းဆီက
`မာဖီးယားကမၻာ´ေရာက္မလာေသးဘူး
တစ္ခုခုကိုအရသာျဖစ္ခ်င္တယ္
ဂတ္စ္မီးဖိုေပၚက
ျပာလဲ့လဲ့မီးေတာက္ကေလးကိုလည္းခၽြတ္ယူထားခ်င္တယ္
လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ပ်ိဳးပင္ေပါက္ကေလးကိုလည္း
ေနေရာင္ျခည္ေအာက္ေရာက္ေစ့ခ်င္တယ္
ေနာက္က်ေနျပီ...
၁နာရီေနာက္က်ေနျပီ
၂နာရီေနာက္က်ေနျပီ
၂၄နာရီေနာက္က်ေနျပီ
တစ္ဘ၀စာေနာက္က်ေနျပီ.....။
အျပင္မွာႏွင္းက်သံဟာက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္
အိပ္မရတာနဲ ့မအိပ္ခ်င္တာ
ေရးမရတာနဲ ့မေရးခ်င္တာ
ကဗ်ာဟာခႏၶာထဲကေငါက္ေတာက္ပန္းထြက္လို ့
ေလမတိုက္ဘဲလႈပ္ေနတဲ့စိတ္ကို
လင္းေနတဲ့`ည´ကေလးထဲထည့္ထားတယ္
`ရွင္မရွိရင္ကၽြန္မအသက္မရွင္ခ်င္ဘူး´ဆိုတဲ့အသံကို
စာၾကည့္စားပဲြေပၚေထာင္ထားတယ္....။


ေမာင္ဖီလာ
ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢဇင္း၂၀၀၃

လတ္ဆတ္သစ္သီးမ်ား (ေမာင္ဖီလာ)

ငါ့မ်က္လံုးထဲၾကယ္ေတြ အရင္လို အကူးအခတ္မလုပ္ေတာ့
ငါ့အေၾကးခြံကလဲ အရင္လို အေရာင္တဖ်တ္ဖ်တ္ မလက္ေတာ့
အသက္အရြယ္အရ ငါဟာ လူငယ္
အေတြ႔အၾကံဳအရ ငါဟာ အိုမင္းရင့္ေရာ္လာသူ
ငါ့အသံဟာ အရင္လို
ေက်ာက္ေဆာင္ကို ထစ္ခ်ဳန္းေဆာင့္ခြဲႏိုင္ဦးမလား
ဟိုးတုန္းက ငါတို႔ရဲ့ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ
စကၠဴေလတံခြန္ေလးလို အခုျပန္ၿပီး ရစ္ယူခ်င္မိတယ္
ငါဟာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔
နားကြင္းတစ္ဖက္နဲ႔
ဖိလစ္ပိုင္မကေလးလက္ကိုဆြဲလို႔
မိုးရြာထဲ လမ္းမေတြေပၚ ေလွ်ာက္ေျပးခဲ့ၾကတာ သတိရမိတယ္
အဲဒီတုန္းက သက္တံဟာ ငါတို႔အေရာင္နဲ႔
အေၾကာက္အလန္႔မရွိတာ ေၾကာက္စရာေကာင္းမွန္း ငါတို႔မသိခဲ့
ငါတို႔ရိုးသားခဲ့ၾကတာ ငါတို႔မသိခဲ့
ငါတို႔အေတြ႔အၾကံဳဟာ ငါတို႔ဥစၥာဓနမွန္း ငါတို႔မသိခဲ့
ငါတို႔ဘြတ္ဖိနပ္ေတြဟာ ေပါက္ၿပဲလို႔
ဒါေပမယ့္ ပင္လယ္တစ္ခုလံုးရဲ့ အလွပဆံုးအစိတ္အပိုင္းဟာ
ကမ္းေျခလို႔ ငါတို႔သိခဲ့တယ္
ငါတို႔ရယ္သံဟာ စၾက၀ဠာနံရံကိုသြားမွန္ၿပီး
ႏြားႏို႔ပူပူေတြအျဖစ္ စီးဆင္းလာၾကတယ္
ညေန(၆)နာရီ
ငါတို႔ဟာ ဘတ္စ္မွတ္တိုင္မွာရပ္လို႔
ဆည္းဆာဟာ ငါတို႔ရဲ့အရြယ္ကိုေငးေမာလို႔    ့  ့  ့  ။     ။

(Beauty Magazine – ၂၀၀၄)

(က်ီးကန္းနဲ႔ ဘိုဟီးမီးယန္းမ်ား – ေမာင္ဖီလာ၊ ေက်ာ္ေမႊးစာေပ၊ ၂၀၀၉။)