ငါ့မ်က္လံုးေတြက ငါ့အိပ္ရာကုိ ၃၆ကားနဲ႕သယ္သြားတယ္

လူျဖစ္လာထဲက တခါမွမႀကံဳဖူးတဲ့ တအံံ့တၾသေတြ တလံုးတခဲ၀င္ေဆာင့္
ေဆးေျခာက္လည္းမရႈျဖစ္၊ ရည္းစားလည္းမထားျဖစ္ ၊ ဘုရားလည္းမသြားျဖစ္၊
ဘတ္စကားစပယ္ယာနဲ႕လည္းစကားမမ်ားျဖစ္၊ စစ္သတင္းေတြေတြ႕ရင္ ေက်ာ္ဖတ္၊
အိမ္ျပန္ခ်ိန္သီခ်င္းကို ေက်ာ္ျဖတ္၊ ထူးထူးဆန္းဆန္းနည္းေတြနဲ႕ မထူးမဆန္းကဗ်ာေတြကိုေရး
ဒါေတာင္ ငါတေရးမွ မအိပ္ျဖစ္ခဲ့ဖူး။ ငါတေရးမွမအိပ္ျဖစ္ခဲ့တာ သံုးဆယ့္ေျခာက္နာရီ သံုးဆယ့္ေျခာက္မိနစ္နဲ႔
သံုးဆယ့္ေျခာက္စကၠန္႕တိတိ။ ငါမအိပ္ႏိုင္ေတာ့လည္း သံုးဆယ့္ေျခာက္ဘားစာ စေကးအျပည့္ပါတဲ့ ကဗ်ာကိုေရးၿပီး
အိပ္ေပ်ာ္ဖို႕ရာ သံုးဆယ့္ခုႏွစ္မင္းထဲက သံုးဆယ့္ေျခာက္ေယာက္ေျမာက္နတ္ကိုပဲ ပူေဇာ္ပသမိေနၿပီ။
ဒီကိစၥေတြအကုန္လံုး ငါ့ရည္းစားဦးေလး (ငါက ရည္းစားအျဖစ္သတ္မွတ္) ေနာက္ဘဲတေယာက္နဲ႔ ေဖါက္ျပားဖို႕ႀကိဳးစားတာကုိ
သိလိုက္တ့ဲအခ်ိန္ကေနေရရင္ သံုးဆယ့္ေျခာက္လတိတိ ျပည့္တဲ့ေန႕မွာ စျဖစ္တာ။
Fuck U … Fuck U … Fuck U ဒီလို ငါ သံုးဆယ့္ေျခာက္ခါတိတိရြတ္လုိက္တယ္။
ငါ့ရဲ႕ သံုးဆယ့္ေျခာက္ေယာက္ေလာက္ရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း တစ္ေယာက္မွ ေစာက္သံုးမက်ဘူး။
တကယ္ဆုိရင္ ငါ့မ်က္ရည္ေတြ လံုးႀကီးေပါက္လွက်ေနတာ ဒင္းတို႕ သိသင့္တယ္။
အိပ္မရတာ ငိုစရာမဟုတ္ဘူး ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိစၥနဲ႔ကိုယ္ငိုတာ သူတို႔ေစာက္လုပ္မဟုတ္ဘူးလို႔ သတ္မွတ္ၾကပံုဘဲ။
ငါလည္း သူတို႔ေစာက္လုပ္ေတြကို ငါ့အိပ္ရာေအာက္ပဲ ထိုးထည့္ထားလိုက္တယ္။
ေဟာ…
ငါသည္းႀကီးမည္းႀကီး ငိုလိုက္ေတာ့ ျမစ္တခြင္လံုးျပည့္ၿပီး ျမစ္ေရေတြတိုးသြားတယ္။
စိတ္ညစ္တယ္လုိ႔ေျပာလုိက္မိရံုနဲ႕ ေနမပြင့္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဒုကၡမေပးခ်င္လို႔
ကိုယ့္မ်က္လံုးနဲ႔ကိုယ္ မအိပ္ပဲေနေနတာေတာင္ မ်က္ႏွာက်က္ေပၚေထြးလိုက္တဲ့ တံေထြးေတြ ငါ့မ်က္ႏွာေပၚကိုပဲ ျပန္က်။
တေလာကလံုးက ငါ့ကို သံုးဆယ့္ေျခာက္နာရီစာအမုန္းတရားေတြနဲ႕ တံေထြးေထြးၿပီး ဂုဏ္ျပဳခ်င္ေနၾကတာလား။
ျဖစ္သမွ်ဟာ ေစာက္ဆန္းႀကီး။ အကုန္လံုးက အလြမ္းဇာတ္ခင္းတာကိုမွ ေရွာ့ရခ်င္ၾကတယ္။
ငါက ေစာက္သံုးမက်လြမ္းၿပီး အိပ္မရျဖစ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ မိန္းမေတြရဲ႕ အပ်ဳိရည္ကို တပ္မက္ေနတဲ့ လိင္စိတၱဇေကာင္ေတြလို
ပြန္းေတြထုိင္ရွာၿပီးလည္း အိပ္မရျဖစ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ေစာက္ၿဖဲႀကီးမျဖစ္ရလို႕ ေစာက္ၿပဲႀကီးျဖစ္ၿပီး
အိပ္မရျဖစ္ေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ငါ့နာမည္ေခၚေခၚသြားတာကို မၾကားရေတာ့ဘူး။
ဖြင့္ေနတဲ့ သီခ်င္းသံေတြကလည္း အသုဘအခမ္းအနားကို ပံုေဖၚေနလို႔။
ငါအိပ္လိုက္ရင္ ကမၻာႀကီးက သံုးဆယ့္ေျခာက္ပတ္ တိတိလည္ၿပီး ရပ္သြားမွာကိုေတာ့ ငါေၾကာက္တယ္။
သံုးဆယ့္ေျခာက္ဂဏန္းက ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းတာပဲ။ သံုးရာ့ေျခာက္ဆယ့္ငါးရက္ျပည့္ရင္ေကာ အိပ္ျပန္ေရာက္မွာလား။
ေဆးလိပ္ေတြေရလိုက္ေတာ့ သံုးဆယ့္ေျခာက္လိပ္။ ငါအိပ္မရတာလည္း သံုးဆယ့္ေျခာက္နာရီတဲ့။
ဒီကဗ်ာကို ဖတ္ၿပီးရင္ သံုးဆယ့္ေျခာက္ေယာက္တိတိ ေ၀လိုက္။



ေမာင္ျမတ္သူ

မ်က္စိနဲ႔အနီးဆံုး သစ္ရြက္ဟာ အစိမ္းဆံုးသစ္ရြက္

ေခ်ာင္းဆိုးတာလား အသိေပးတာလား
မကြဲဘူး
မျမင္ရတဲ့အရာေတြနဲ႔လိမ္ရတာ ပိုယံုတယ္
အဲ့ဒီလူဟာ စိတၱဇဟာ ဆန္တယ္
ရီလိုက္တာလား ခနဲ႔တာလား ေနာက္
ေတာ္ေတာ္ၾကာမွစဥ္းစားမိမယ္
ဘာကိုမွမမွန္ဘူးဆိုတာ အမွန္တရားကို မွန္တာ
သြားဟာ ေသြးတစက္စက္ ေခတ္အဆက္ဆက္
ရန္ညိဳႇးေတြေႂကြပါေစ ဝဋ္ေႂကြးေတြေႂကြပါေစ
ခူးဆြတ္သူမရွိတဲ့သစ္သီးေတြလို
ဆုေတာင္းသံေတြဆြဲတက္ေနတဲ့မိန္းမေတြ
ခုတ္ခ်လိုက္တဲ့ေခါင္းဟာ
ျပတ္ေနတဲ့လက္ေဘးကိုသြားက်တယ္
ကေလးေတြ
ေဆာ့ကစားေနတဲ့ကေလးေတြ
အပူပင္မဲ့ေဆာ့ကစားေနတဲ့ကေလးေတြ
အရွိန္နဲ႔ဆင္းလာတဲ့အလင္းတန္းေပၚေမာ့ၾကည့္ေနၾက
ဘုရားသခင္ေပးတဲ့ကစားစရာအသစ္လား
ရပ္ကြက္တစ္ခုလံုး သိမ့္ခနဲ မႈန္႔သြား
လူတစ္ေယာက္ေမးတယ္
''ကေလးေတြဘယ္ေရာက္သြားလဲ. . .''
လူအားလံုးေျဖတယ္
''ဒရုန္းတိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္အၾကမ္းဖက္သမားသံုးဦးေသဆံုး''

''ဒရုန္းတိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္အၾကမ္းဖက္သမားသံုးဦးေသဆံုး''

''ဒရုန္းတိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္အၾကမ္းဖက္သမားသံုးဦးေသဆံုး''



တယ္ရီ

ဂၽြန္လင္ႏြန္ ထက္လူသိပိုမ်ားတဲ့ ေႏြရာသီ(ေမာင္ဖီလာ)

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေနပူထဲ ဖိတ္က်ေနတဲ့ ေမေမ့ရဲ႕ အရိပ္ကေလးေပါ့

ေက်ာက္ေဆာင္ကို ရိုက္ခြဲေနတဲ့ လိႈင္းလံုးေတြလို
ငါ့ကို ရိုက္ခြဲေနတဲ့ ေနေရာင္ၿခည္
ငါ့ေသြးထဲ ေၿပးဝင္လာတဲ့ ေတာမီး
လွ်ပ္စီးလက္သလို
ငါ့ဆီမွာ ထစ္ၿခဳန္းပစ္လုိက္ခ်င္တဲ့ လမ္းမ
ခိုေတြေကာက္ေနတဲ့ ပဲေစ့မွာေတာင္
တံလွ်ပ္ရဲ႕ ကိုယ္ေငြ႕တေထာင္းေထာင္းကို ၾကားရတယ္
ေနၾကာပန္းခင္းၾကီး တစ္ခုလံုး ေခါင္းငုံ႔သြားေအာင္
လူသိမ်ားတဲ့ ေႏြရာသီပါ
မာဆိုးနဲ႔ တည့္တည့္
ေန႔လည္ခင္းထဲ လင့္ေနတဲ့ ေသနတ္တစ္လက္
ၿပီးေတာ့ ပြင့္ထြက္သြားတဲ့ ကမ္းေၿခ
စိန္ေခၚေနတဲ့ အသံထြက္နဲ႔
ကမၻာေၿမေပၚ ခုန္ခ်ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေၾကြ
ဘယ္စိတ္ေလ စိတ္လြင့္ကိုမွ အရိပ္အာဝါသက ခူးမစားခ်င္ဘူး
ဆည္းလည္းသံကေလး ထိမွန္လုိက္မွ
ၿငိမ္းေအးသြားမယ့္ သတၱဝါအတိုင္း
ဖုန္ထူေသာ လမ္းကေလး ေသြးေဆာင္ရာ
စမ္းေခ်ာင္းကေလးလို တသြင္သြင္လွမ္းခဲ့
ထံုးၿဖဴၿဖဴနဲ႔ ေစတီကေလးဆီ ..။ ။


ေမာင္ဖီလာ

အနီေရာင္ျဂိဳလ္သား(ေမာင္ဖီလာ)

ေရခဲျမစ္လို

သူကငါတို ့ကိုယ္ေတြထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္

ငါတို ့နားရြက္ေတြထဲမွာသူရိွခဲ့တယ္

ငါတို ့အသံေတြထဲမွာသူရွိခဲ့တယ္

ငါတို ့စကားလံုးေတြထဲမွာသူရွိခဲ့တယ္

ငါတို ့ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းထဲမွာလည္းသူရွိေနခဲ့တယ္

အိုစမာဗင္လာဒင္ဟာေခါင္းကုိပစ္ခ်ခံလိုက္ရတယ္

ေခါင္းထဲမွာဘာမွမရွိဘဲ

ေခါင္းကုိက်ည္ဆံလာမွန္တာနဲ ့ေသေရာတဲ့

သူ ့ဒီအန္ေအကိုသူ ့ေနာက္မွေသမယ့္ကဒါဖီဆီကေနရတယ္

တိမ္တိုက္ဆိုတာတစ္ေနရာရာကိုသြားစရာရွိလို ့ေရြ ့လ်ားေနတာမဟုတ္

ရည္ရြယ္ခ်က္မထားေလဘ၀ဟာပိုျပီးေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ  ့ဖြယ္ေကာင္းေလ......။

ေမာင္ဖီလာ

ေက်ာင္းသားဆုိတာ သီးသန္႔ျဖစ္တည္ေသာ အလႊာလား?

ေက်ာင္းသားဆုိတာ သီးသန္႔ျဖစ္တည္ေသာ အလႊာလား?


ယေန႔ေခတ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား တရား၀င္လုနီးပါး ဖြဲ႕စည္းၾက၊ အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ အရင္တုန္းက ေမ့ေလ်ာ့ေနတဲ့ အသံေဟာင္းေတြ ျပန္ဆူလာတယ္။ အဲ့ဒီအထဲမွာ အဆူဆံုးအသံ ကေတာ့
“ေက်ာင္းသားဟာ ေက်ာင္းသား အလုပ္သက္သက္ကုိပဲ လုပ္ဖုိ႔၊ ေက်ာင္းသားဟာ ႏိုင္ငံေရးမွာမပါဖုိ႔ ၊အရင္အေဟာင္းကို အတိတ္မွာထားခဲ့(၀ါ)သမုိင္းမွာ ထားခဲ့”
ဆိုတဲ့ အသံပါပဲ။
                    ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တစ္သီးပုဂၢလ ခံယူခ်က္/သေဘာထားအျမင္ကို ကၽြန္ေတာ္ အနည္းငယ္ေျပာလိုတာက  ဒါဟာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ဆရာလုပ္ျခင္းလည္း မဟုတ္သလို စြတ္ဖက္လိုျခင္းလည္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာ နဲ႔  ေက်ာင္းသားသမဂၢ၀င္တစ္ေယာက္ မျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၀င္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္လြန္းခဲ့တဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ ဟာ ေရႊေရာင္ေတာက္ပေနတဲ့ လက္ရွိမ်ဳိးဆက္အေပၚ အားက်ျခင္းနဲ႔ အားကုိးလုိျခင္း သက္သက္သာျဖစ္ေၾကာင္း .............


၁။ေက်ာင္းသားဟာ သီးျခားအလႊာ ျဖစ္မျဖစ္

               ေက်ာင္းသားဟာ သီးျခားအလႊာျဖစ္လား မျဖစ္ဖူးလား ဆိုတာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ရဲ႕
ျဖစ္တည္မႈ သမုိင္းမွာ အထင္အရွား ေဖၚျပၿပီးျဖစ္တယ္။ (သမုိင္းအေၾကာင္းေျပာလြန္းတဲ့သူေတြ  သမိုင္းထဲမွာေနခဲ့ဆိုတဲ့ ကပ္သီးကပ္ဖဲ့သမားအခ်ဳိ႕ကိုေျပာလိုတာက သမုိင္းဆိုသည္မွာ အရွိတရား ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အရာ၀တၳဳတုိင္းရဲ႕ မွန္ကန္ေသာတည္ရွိမႈကို ဖ်က္ဆီးလိုသူေတြဟာ သမုိင္းတုသင္ျခင္း၊ သမုိင္းမွားျပဳျခင္းတုိ႔ကို အစဥ္တစိုက္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့တယ္။ ဒါဟာလည္း ဦးေန၀င္းေခတ္ကေန ယေန႔ေခတ္ထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သင္ခဲ့ရတဲ့/သိခဲ့ရတဲ့ အရာေတြဟာ ဘာေတြလည္း ဆုိတာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ေပၚလာမွာပါ။) ကၽြန္ေတာ္မူရင္းေျပာလိုတဲ့ အခ်က္ကို ျပန္သြားပါမယ္။ ေက်ာင္းသားဟာ ေက်ာင္းသားအေရးပဲ လုပ္ရမယ္ဆုိတဲ့ ဒီေခတ္ ႏိုင္ငံေရးအေက်ာ္ေဒးယ် ဆရာသမားမ်ားရဲ႕ သြပ္သြင္းခ်က္ေတြဟာ ဟုတ္သေယာင္ေတာ့ ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းသားဟာ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ရင္ ငါတုိ႔လို ခံရမယ္ဆုိတဲ့ ေစတနာလိုလုိ စကားေတြနဲ႔ သူတို႔ဟာ ဒီစကားကို ေျပာလာၾကတာပါ။ သူတုိ႔ေျပာတဲ့ ေက်ာင္းသားရဲ႕ ေက်ာင္းသားအေရး ဆိုတာ ဘာလဲ? ဒီေမးခြန္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အခ်က္ေတြက ဘာေတြလဲ? ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စဥ္းစား သင့္ပါၿပီ။
            သူတုိ႔ေျပာတဲ့  ေက်ာင္းသားရဲ႕ ေက်ာင္းသားအေရးဆိုတာမွာ  ေက်ာင္းဖယ္ရီခေလာက္၊
ေက်ာင္းမဂၢဇင္း ထုတ္ရံုေလာက္၊ အသင္းအပင္းဖြဲ႕စည္းခြင့္ေလာက္သာ အျမင္ဆံုး ျဖစ္ၿပီး ဒီမိုကေရစီပညာေရး (၀ါ) လူတုိင္းတန္းတူ ညီမွ်စြာ ပညာသင္ၾကားႏိုင္ခြင့္+မိမိႏွစ္သက္ရာကို အပူအပင္ကင္း စြာ ေလ့လာႏိုင္ခြင့္ ေတြကုိ ေနာက္ကို ပုိ႔ထားခဲ့ပါတယ္။ လက္ရွိ ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ႕ဦးစီးဦးေဆာင္ ေတြနဲ႔ ေနာင္မွာ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာမယ့္
ေက်ာင္းသား မ်ဳိးဆက္ေတြကုိ ဒီမုိကေရစီ ပညာေရးဆိုတာကို မသိေအာင္ တစ္ဖက္လွည့္နဲ႔ ေက်ာသပ္ရင္သပ္ လုပ္ထားတဲ့ သေဘာပါပဲ။ လူတိုင္းတန္းတူညီမွ်စြာပညာသင္ၾကားခြင့္မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ဒီမုိကေရစီပညာေရး ျဖစ္ေပၚလာဖို႔ဆုိတာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ သုညပါပဲ။ သုညကေန တစ္ျဖစ္ေအာင္ ျဖည္းျဖည္းျခင္းလုပ္ယူမယ္ဆိုတဲ့ စကားကုိေျပာလို႔ရပါတယ္။  ႏိုင္ငံေရးအလာဂ်စ္အျမင္နဲ႔သာ ဒီစကားကုိ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အသြင္သ႑န္သာရွိၿ႔ပီး အႏွစ္သာရကင္းမဲ့တဲ့ အေျခအေနတစ္ခုကိုသာ ရရွိပါလိမ့္မယ္။  ေက်ာင္းသားရဲ႕ ေက်ာင္းသားအေရးဆိုတာ ဒီမုိကေရစီ(၀ါ)လူသားတန္ဖုိးစံ ေတြကို လူတိုင္းရရွိမွ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ တုိင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးျခႊတ္ၿခံဳၾကမႈေတြ၊ မွားယြင္းတဲ့ စနစ္ရွင္သန္မႈေတြ နဲ႔ လူသားတန္ဖိုးစံကို ျငင္းပယ္မႈမ်ား ရွိေနသေရြ႕ ဒီမိုကေရစီပညာေရးဆိုတဲ့ အသံဟာ အသံသက္သက္သက္၊ ပံုသ႑န္ဟာ သ႑န္သက္သက္သာ ရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

         ေက်ာင္းသားနဲ႔ႏိုင္ငံေရးဟာ ခြဲလို႔မရဆုိတာကုိ အထက္ပါ အခ်က္အလက္ေတြေလာက္နဲ႔ သိၿပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ အက်ဳိးဆက္တစ္ခုမွာ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ အေၾကာင္းအခ်က္ အနည္းငယ္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ေက်ာင္းသားဟာ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ဆုိတဲ့ အတင္းတြန္းသြင္းတဲ့ အယူအဆပုိင္းေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ေက်ာင္းသားနဲ႔ႏိုင္ငံေရးဟာ ခြဲလို႔မရဘူးဆုိတာ ေက်ာင္းသား ဘက္က အျမင္မ်ဳိးနဲ႔ ျမင္ျပရံုသက္သက္ပါ။ ႏို္င္ငံေရးစနစ္တစ္ခုဟာ ပ်က္စီးေနသေရြ႕ အားလံုးနဲ႔ တုိက္ရုိက္ပါတ္သက္ပါတယ္။ ငါနဲ႔ေတာ့ မဆုိင္ေလာက္ဘူးလုိ႔ ထင္လုိ႔မရပါဘူး။ အားလံုးဟာ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု အသြင္မတူညီဟု ထင္ရေသာ္ျငား အမွီသဟဲျပဳ ဆက္စပ္ျခင္းကေတာ့ မျပတ္တည္ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ႕ သမုိင္းဆိုတာလည္း ကုိယ္နဲ႔မတူတုိင္း ထားခဲ့လို႔ ေျပာလို႔ရေလာက္ေအာင္ ေပါက္လြတ္ပဲစားမဆန္ခဲ့ပါဘူး အသက္ေတြ ေသြးေတြ ဘ၀ေတြ ရင္းခဲ့ရတဲ့ အရာတစ္ခုပါ။
                
               လက္ရွိမွာ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ ညီအကိုသဖြယ္သေဘာထားတဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ၀င္တုိင္းကို တုိက္တြန္းလိုတာ က ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား အင္အားေတာင့္တင္းဖို႔အဓိကကုိ ဦးတည္ကာ ေက်ာင္းသားဆရာ တစ္သားတည္း ျဖစ္ေရး၊ ေက်ာင္းသားထု ေသြးစည္း ညီညြတ္
ေရးကုိေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ဒီမုိကေရစီေရး ကုိလည္း ေမ့ေလ်ာ့မထားဖို႔ပါပဲ။ ဒါဟာ ဆႏၵျပခုိင္းျခင္း၊ လမ္းေပၚထြက္ အသက္စြန္႔ခုိင္းျခင္း မဟုတ္ပါ။ အမွန္တရားဆုိတာကုိ ျမင္ေစလုိျခင္းပါ။
              
                 ေက်ာင္းသားသမဂၢဟာ လူထုကုိ အၿမဲဦးေဆင္ခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဦးပါပဲ။ ဒီသမုိင္းကို ေပါ့ေသးေသးဟု မယူဆပဲ မိမိတို႔ရဲ႕ အေျခအေနအစစ္ကုိ လက္ခံဖုိ႔နဲ႔ ေစာင့္ထိန္းေစခ်င္ေၾကာင္း ေစတနာျပဳလ်က္....။



ျမတ္သူ

ႏိုင္ငံေတာ္ ညိႈးေရာ္ေသဆံုးျခင္း

ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတာ
ေဒေဝါလို သတၱဝါႀကီးေပါ့
ငါတုိ႔ကုိ ေျခာက္လွန္႔တယ္
ငါတု႔ိကုိ ႏွိပ္စက္တယ္
ငါတုိ႔ကုိ ဘဝေတြသတ္ပစ္တယ္။


ႏိုင္ငံေတာ္ဆုိတာ
လွည္းတန္းနဲ႔ ဆူးေလသြား ဘတ္စ္ကား
ငါတုိ႔စီးမွ ပုိက္ဆံရေပမယ့္
ဟိန္းလားေဟာက္လား လုပ္တယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္ဆုိတာ
စားစရာရွိသူက စားစရာမရွိသူကုိ
တစ္နပ္ေလွ်ာ့စားခုိင္းတဲ့ ေရဒီယုိ
ငါတို႔ရဲ ႔ဗိုက္ေတြဟာ
ရြံရွာစိတ္နဲ႔ တက်ဳတ္က်ဳတ္ျမည္တယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတာ
ေရ၊ မီး၊ သားသတ္၊ ခုိးသူ၊ သူေတာင္းစား
ေရပ်က္တယ္
မီးပ်က္တယ္
အသတ္သတ္တယ္
ခုိးဝွက္တယ္
အေတာင္းအရမ္းထူတယ္
ဒုကၡသစ္ငါးပါးဟာ
ငါ့ကုိ ကဗ်ာေရးဖို႔ တရားရေစတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတာ
စစ္သားက ဥပေဒျပဳပီး
ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ စာေပေဟာေနတဲ့
ကေရာ္ကမယ္ ျဖစ္စဥ္ႀကီးေပါ့
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးဟာ စိတၱဇေဆးရံုဆိုရင္
ကဗ်ာဆရာေတြက ေတာထြက္ရဟန္းပဲ။

ႏုိင္ငံေတာ္ဆိုတာ
ေစ်းကြက္စီးပြားေရး ဖုတ္ေကာင္
အိပ္ကပ္ေဖာင္းသူေတြက
အိပ္ကပ္မရွိသူေတြကုိ
မ်က္ေစာင္းတခဲခဲ ရန္ရွာၾကတယ္။

ႏုိင္ငံေတာ္ဆုိတာကုိ သိပီးတဲ့ေနာက္
ငါတို႔ရဲ႕ မီးျခစ္ေတြ မီးမေတာက္ေတာ့ဘူး
ငါတုိ႔ရဲ႕ ဖိနပ္ေတြ လမ္းမရွိေတာ့ဘူး
ငါတို႔ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြ အနားမဲ့ကုန္တယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္ဆုိတာကုိ ေတြ႕ပီးတဲ့ေနာက္
ငါတို႔ရဲ႕လယ္ကြင္းေတြ စပါးမဲ့ကုန္တယ္
ငါတုိ႔ရဲ႕ ပ်ဳိျမစ္မႈေတြ ကမ္းကပ္ကုန္တယ္
ငါတုိ႔ရဲ႕ စဥ္းစားဥာဏ္ေတြ မီးေလာင္သြားတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္ဆုိတာကို လက္ခံလုိက္တဲ့အခါ
မိဘသဖြယ္အင္အားသံုးဖယ္ရွားတာကုိ ခံခဲ့ရ
ေစာ္ကားမႈေတြ ပင္လံုးပြင့္တာ ျမင္ခဲ့ရ
ကုိယ္က်င့္တရားေတြ ျမစ္လိုေကာတာ သိခဲ့ရ
မလံုၿခံဳမႈေတြဟာ သည္းခံမႈတံခါးေပါက္ကေန ဝင္လာခဲ့တာေပါ့။

ႏိုင္ငံေတာ္က ငါတို႔ကိုႏွိပ္စက္တဲ့အခါ
က်ိန္စာေတြကုိ သီခ်င္းလုပ္ပီးငါတို႔ဆိုတယ္
ရရင္ရ မရရင္ခ်
ေႏွာင္ႀကိဳးမဲ့ေတးသြားဟာ
တုိင္းျပည္ကို ဖံုးလႊမ္းလာရဲ႕

ေဟ့...ႏိုင္ငံေတာ္
"မင္းမွာ ဘာသာတရားမရွိဘူး
ငါတို႔မွာ ဘာသာတရားရွိတယ္"
"မင္းမွာ ယဥ္ေက်းမႈမရွိဘူး
ငါတုိ႔မွာ ယဥ္ေက်းမႈရွိတယ္"
ေႏွာင္ႀကိဳးမဲ့တပ္ဦးမွာ ဒီတရားသံေတြ
အလံနဲ႔အတူ တည္လိမ့္မယ္။

ေဟ့ .. ႏိုင္ငံေတာ္
"မင္းက လြတ္လပ္မႈကုိ ဖိႏွိပ္တယ္
ငါတို႔က လြတ္လပ္မႈကုိပ်ဳိးေထာင္တယ္"
"မင္းက မွ်တမႈကုိ ေျခဖ်က္တယ္
ငါတို႔က မွ်တမႈကုိ ေရွ႕တန္းတင္တယ္"
လူေတြဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ကုိ ဆန္႔႔က်င္ေနၾက
ကမၻာေျမေပၚ သန္႔စင္ျခင္းေတြ ျပန္လည္ဆိုက္ေရာက္လာတယ္။

ေသြးစုပ္မႈဆိုတဲ့ ေရေသာက္ျမစ္ကို
ငါတို႔ေတြ ခုတ္ထြင္ဖယ္ရွားခဲ့ၾက
ရက္စက္မႈဆုိတဲ့ ပင္စည္ကုိ ငါတို႔ေတြ ၿဖိဳလွဲေနၾက
ႏိုင္ငံေတာ္ဟာ ဗုန္းဗုန္းလဲဖို႔နီးစပ္လာခဲ့ၿပီ။

အမ်ဳိးသားႀကီး လက္ပါးေစဟာ
ႏိုင္ငံေတာ္ကို မကယ္တင္ႏိုင္ေတာ့
လူသားဟာ ဘယ္အရာဆိုတာ
တိုက္ပြဲနဲ႔ ေဖၚေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ
အဓမၼဟာ လြင့္စင္ထြက္ေျပးလို႔
"ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဆန္႔က်င္ၾက"
ကမၻာအႏွံ႕ ေသြးစည္းညီညြတ္ေနၾကတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္ ေသဆံုးတဲ့အခါ
စာသင္ေက်ာင္းေတြ လြတ္လပ္လာတယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ ေသဆံုးတဲ့အခါ
ဘာသာေရးေတြ ဖိႏွိ္ပ္မႈကင္းသြားတယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ ေသဆံုးတဲ့အခါ
လူအားလံုးဟာ အသိမွတ္ျပဳခံအျဖစ္ကုိ ရရွိပီး
လိင္ နဲ႔ အသားအေရာင္ ခြဲျခားမႈေတြ က်ဆံုး
စစ္ပြဲေတြလည္း ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔အတူ ေျမျမဳပ္သၿဂိဳလ္ခံလိုက္ရတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္ ၿပိဳပ်က္တဲ့အခါ
လက္နက္ေတြကုိ အရည္ႀကိဳပီး
ဘာသာေရးအမွတ္အသားေတြ ထုလုပ္ခဲ့ၾကတယ္။
အသန္႔ရွင္းဆံုးအဝတ္ေတြနဲ႔ လူေတြဟာ
တစ္ေယာက္ စားစရာကုိ တစ္ေယာက္မွ်ေဝလို႔
အံၾသစရာ လူသားဝါဒဟာ
ပန္းလိုေမႊးလာတယ္။

"ႏိုင္ငံေတာ္ မရွိေတာ့ဘူး ..
ႏိုင္ငံေတာ္ ေသဆံုးခဲ့ၿပီ .."
ငါတို႔ရဲ႕ မိခင္ေတြ ဝမ္းေျမာက္စြာက်ဴးရင့္ၾက
ေတာ္လွန္ေရးအတြင္းက သားငယ္ေတြန႔ဲ
ၾကည္ႏူးစြာ ျပန္ဆံုစည္းၾက
ပင္လယ္လို က်ယ္ေျပာပီး
ေတာင္ေတြလုိ ျမင့္္္္မားတဲ့
ကဗ်ာေတြကို သီဆုိၾကတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး
ကမၻာႀကီးဟာ ေနအိမ္ပဲ
ႏိုင္ငံေတာ္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး
ငါတို႔ရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈကုိ ဘယ္သူမွ ေခ်ဖ်က္လို႔မရ
ႏိုင္ငံေတာ္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး
ႏိုင္ငံေတာ္ေတြ လြန္ခဲ့ၿပီ
ဘိုးေဘးေတြရဲ႕ ေကာင္းေမြကို
ေျမးျမစ္ေတြ ခံစားၾက
သိမ္ေမြ႕လွတဲ့ ကမၻာသစ္။



ေမာင္ျမတ္သူ

ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရး

က်ဳပ္တုိ႔ေခတ္က လူငယ္ဆိုတာ
လက္ဖက္ရည္ခြက္နဲ႔ ေဆးလိပ္နဲ႔
ဆံပင္ရွည္နဲ႔ နားကြင္းနဲ႔

က်ဳပ္တုိ႔ေနာက္ေခတ္မွာ လူငယ္ဆုိတာ
ဂိမ္းဆုိင္နဲ႔ ေစာ္နဲ႔
ပန္႕ေကနဲ႔ ေဆးေျခာက္နဲ႔

 ေခတ္ဆိုတာသာ ေျပာင္းလာတယ္
စိတ္ပုပုေလးေတြက မုိးခုိေနၾကတုန္း
အခါလြန္မုိးဆုိတာ ႏွာေစးေခ်ာင္းဆိုးအလြန္ဆံုးဆုိပဲ။

ေမာင္ၿမတ္သူ

က်မသားကို အိမ္ျပန္ခြင့္ေပးပါ

က်မသားကုိ အိမ္ျပန္ခြင့္ေပးပါ
သားေပ်ာက္ေနတဲ့ အေမ ငိုရင္းေျပာေနတယ္
က်မရဲ႕ တစ္ဦးထဲေသာသားေလးပါ
ပိုးေမြးသလို ေမြးခဲ့ရတဲ့ ကေလးပါ
ကိုးလလြယ္ဆယ္လဖြား ရင္းခဲ့ရတဲ့ ေသြးပါ
ဘြဲ႕ရပညာတတ္ကေလးပါ
အမ်ားျပည္သူကုိ ကူညီခ်င္သူေလးပါတဲ့
ဘယ္သူမွ သူ႔သားေပ်ာက္ဇာတ္လမ္းကုိ ဂရုမစိုက္ၾကဘူး
သားသည္အေမဟာ ငိုရင္းနဲ႔ လူထုေခါင္းေဆာင္ေျခေထာက္ကုိ ဖက္လို႔
သားသည္အေမဟာ ငိုရင္းနဲ႔ ေရွ႕မ်ဳိးဆက္ေနာင္ေတာ္ႀကီးေတြမ်က္ႏွာကို ေငးလို႔
သားသည္အေမဟာ ငိုရင္းနဲ႔ အပြင့္အခက္နဲ႔သားသတ္သတၱဝါႀကီးေတြကို တုိးလွ်ဳိးလို႔
သားသည္အေမရဲ႕ လက္ထဲမွာ ဘယ္ေတာ့မွ သံုးမရတဲ့ သူ႔သားေလးအက်င့္စာရိတၱေကာင္းေၾကာင္း ေထာက္ခံစာ
သားသည္အေမရဲ႕လက္ထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ သြန္းထုထားတဲ့ အိမ္ျပန္ယၾတာ
က်မသားေလးကို အိမ္ျပန္ခြင့္ေပးပါတဲ့
ဘုရားစူးေစ့
ဘယ္ေကာင္မွ ေစာက္ဂရုမစုိက္ၾကဘူး
အေမ့ရဲ႕ သားေလးဟာ ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္မွာ ပုန္းေအာင္းေနၿပီး သူ႔အေမရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကိုေငးလို႔
အေမ့ရဲ႕သားမွာလည္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ပါပဲေလ
အေမ့ရဲ႕သားဟာ မ်က္ရည္ေတြကို သူ႔အလံေတာ္နဲ႔ သုတ္တယ္
သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ေသြးနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့အလံေတာ္ကို သူ႔အေမရင္ခြင္လို သေဘာထားၿပီးမ်က္ရည္ေတြကို သုတ္တယ္
သူ႔အေမရဲ႕ မ်က္ရည္မီးဟာ သူ႔သက္တမ္းမွာ ၿငိမ္းေစရမယ္တဲ့
က်မသားေလးကုိ အိမ္ျပန္ပုိ႔ေပးပါလို႔ သူ႔အေမအျပင္ တျခားလူေတြ မငိုေစရဘူးတဲ့
သားလည္း အိမ္ျပန္ခ်င္တာေပါ့ အေမရယ္ ဒါေပမယ့္ ရန္သူေတြ ေပ်ာ္လိမ့္မယ္တဲ့
သူ႔အေမရဲ႕မ်က္ရည္လို သူလည္းမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေျပာရွာတယ္
အေမနဲ႔သားၾကားမွာ ႏိုင္ငံေတာ္က ျခားေနတယ္
အေမနဲ႔သားၾကားမွာ ေကာက္က်စ္ယုတ္မာတဲ့ ေခြးအုပ္ႀကီး ျခားေနတယ္
အေမနဲ႔သားၾကားမွာ မညွာတာတတ္တဲ့ ဒဏ္ရာေတြ ျခားေနတယ္
သူ႔အေမရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကိုသာ ျမင္တဲ့သား
သားရဲ႕မ်က္ရည္ေတြကိုသာ ေတြ ႔ခြင့္ရတဲ့ အေမ
ေဟာ … မ်က္ရည္ျမစ္ပါ ျခားေနရွာျပန္တယ္
၀ိုးတ၀ါး ဓာတ္ပံုေတြဟာ တခ်ိန္တုန္းက သူ ႔ရဲ ႔သားေလး အိမ္မွာရွိခဲ့ဖူးေၾကာင္း သေကၤတေပါ့
အေမဟာ ေခြးအုပ္လက္ကလြတ္ေျမာက္ခဲ့တဲ့ ေပ်ာက္ဆံုးေနသူ သားအေၾကာင္း
လာသမွ် ဧည့္သည္ေတြကို ေျပာေနရွာျပန္တယ္
က်မသားေလးကုိ အိမ္ျပန္ခြင့္ေပးပါတဲ့
ဘယ္ေလာက္ မတရားတဲ့ အေမလဲ သူ႔သားအျပင္ တျခားသားေတြလည္း အိမ္ျပန္မေရာက္ေၾကာင္း သူမသိ
က်မသားေလးကုိ အိမ္ျပန္ခြင့္ေပးပါတဲ့
ဘယ္ေလာက္ မတရားတဲ့ အေမလဲ ေခါင္းကြဲၿပီးေသြးအုိင္ထဲလဲခဲ့တဲ့ သူ႔သားသူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း သူမသိ
က်မသားေလးဟာ လူဆုိးမဟုတ္ဘူး၊ ဓားျပမဟုတ္ဘူး၊ ပညာတတ္ကေလးတဲ့
ဘယ္ေလာက္ မတရားတဲ့ အေမလဲ ေထာင္ထဲေရာက္ေနတဲ့သူ႕သားသူငယ္ခ်င္းေတြလဲ လူဆုိးမဟုတ္၊ ဓားျပမဟုတ္တဲ့ ပညာတတ္ကေလးေတြပဲ
သားေပ်ာက္ေနတဲ့အေမခမ်ာမွာ ဘယ္အရာကုိမွ ဂရုမမႈႏုိင္ေအာင္ပါပဲ
ေနပူထဲကသား နဲ႔ အရိပ္ထဲက အေမဟာ ဘယ္ႏွစ္ဘဝစာေဝးရမွာလဲဆုိတာ ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး
သားေပ်ာက္ေနတဲ့ အေမေတြရဲ႕
က်မသားကုိ အိမ္ျပန္ခြင့္ေပးပါဆုိတဲ့ ဂါထာဟာ စၾကာဝဋာကုိပဲ့တင္ထပ္ သမုိင္းနံရံကုိ အက္ေစခဲ့ၿပီးေနာက္မွာ
ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံမွာ သားေပ်ာက္ေနတဲ့ အေမေတြရဲ႕ ေတာင္းပန္ငိုေၾကြးေနသံမ်ားေနာက္မွာ
ေလာင္မီးက်သြားတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အလံနဲ႔အတူ ထူးဆန္းလွတဲ့ ေပ်ာက္ဆံုးမႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာတယ္
ေဟာ
ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ပညာတတ္အလႊာ
ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ကုိယ္ခ်င္းစာတရား
ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ လူ ႔ဂုဏ္သိကၡာ
ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ ႔ၾကည္ညိဳဖြယ္ဂုဏ္အဂၤါ။

ေမာင္ျမတ္သူ