"သူမဟာငါ့ရႈံးနိမ့္မႈ႕ရဲ႕ပထမဦးဆံုးသေကၤတျဖစ္တယ္"

တိတ္ဆိပ္မႈ႕အမွတ္(၁)အားနားၾကပ္တပ္လိုက္သည္။

ေသြးလြန္ထားေသာလူမမာတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္းေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့သည္။

တံခါးတစ္ခုေရွ႕တြင္ရပ္ေနမိသည္။သံမဏိႏွင့္ျပဳလုပ္ထားေသာတံခါးတစ္ခ်ပ္ျဖစ္သည္။

သစ္သားျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာတံခါးတစ္ခ်ပ္ျဖစ္သည္။မီးေတာက္တစ္ခက္ျဖစ္သလို

ႏွင္းပန္းတစ္ပြင့္လည္းျဖစ္သည္။တံခါးသည္အပူခ်ိန္မည္မွ်ထိခံႏိုင္ရည္ရွိသနည္း။

တံခါးအားမည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္တပ္ဆင္ထားသနည္း။

တံခါး၏အျခားတစ္ဖက္တြင္မည္သည့္အရာမ်ားရွိေနႏိုင္သနည္း။

တံခါးတြင္ျပတင္းတစ္ခုရွိႏိုင္သလား။တံခါးသည္ကၽြန္ေတာ့အားရီေနမည္လားမသိ။

တံခါးအားဖြင့္ဖို ့မၾကိဳးစားမိသည့္ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ႏိုင္ေသးေပ။

ေလတိုက္၍ကုန္သြားေတာ့မည့္ေဆးလိပ္ကိုထိုးေခ်လိုက္မိသည္။

ညေနခင္းေလးအားအိပ္မက္ထဲထည့္ကာသိမ္းဆည္းထားခ်င္မိသည္အထိ

စြဲလမ္းမိေနျပီ။



 “အနာဂတ္ကိုမွတ္စုထဲကူးထားဖို ့

   မမွီလိုက္ဘူး…………………..

   ဒီလိုနဲ႔ေနာက္တစ္ရက္

   ေခါင္းအံုးေအာက္ကၾကယ္တစ္လံုးေကာက္ရခဲ့တယ္။”



ကမာၻဦးကူးစက္ေရာဂါဟုပင္ေခၚဆိုပါ။ၾကိဳးတန္းမွေခ်ာ္က်လာေသာနံနက္ခင္းတြင္

တိမ္တိုက္တို ့မႏိုးေသးေပ။သစ္ရြက္တို ့လႈပ္ခပ္သြားရုံေလတိုက္ႏႈန္းျဖစ္သည္။

ဧည့္သည္မရွိေသာဧည့္ခံပြဲတစ္ခုျဖစ္သည္။သမရုိးက်ေပါ့ဆိမ့္တစ္ခြက္သာျဖစ္သည္။

ကြန္ယက္အတြင္းမွမ်က္၀န္းေလးသည္ကၽြန္ေတာ့ရႈးသြပ္မႈ႕၏ေသြးခုန္ႏႈန္းျပ

ဇယားကြက္တစ္ခုျဖစ္သည္မွာေသခ်ာသြားျပီ။သို ့ေသာ္သူမအတြက္ေတာ့

ကၽြန္ေတာ္သည္သာမန္လူတန္းစားမွ်သာျဖစ္သည္။ေရတစ္ခြက္ေလာက္တိုက္ပါ…

မ်က္၀န္း…။မင္းဟာငါလိုအၾကမ္းဖက္သမားတစ္ဦးအတြက္ပထမဦးဆံုးအႏုပညာ

ျဖစ္တယ္။ျပီးေတာ့ မင္းမသိတဲ့ မင္းရဲ႕ပရိသတ္တစ္ဦးလည္းျဖစ္တယ္။

တကူးတကမဟုတ္ဘူးဆိုရင္ငါ့ရင္ဘတ္ကိုႏွလံုးခံုစက္နဲ႔ဖိထားေပးပါ။

ငါ့ပုခံုးေပၚမွာမွီထားမယ့္မင္းဆံပင္ေလးေတြကိုျမတ္ႏိုးမႈ႕အေၾကာင္းကို

သီဆိုျပခ်င္လို ့ပါ။

                    

  “မေျပာဖူးေသးတဲ့လိပ္ျပာ

   မၾကားဖူးေသးတဲ့ဂီတ

   မၾကည့္ဖူးေသးတဲ့ညေနနဲ႔

   မထိုင္ဖူးေသးတဲ့ၾကယ္ေတြ

   သံစဥ္ေတြကအစရစ္မူးဖြယ္ရာေကာင္းလြန္း”



မင္းဟာပန္းပြင့္ေတြကိုႏွစ္သက္မယ့္သူလား……………………………….

မင္းဟာပန္းပြင့္ေတြကိုႏွိပ္စက္မယ့္သူလား…………ငါမသိဘူး။

ငါ့ကိုဟင္းလင္းျပင္တစ္ခုလိုသာျပံဳးျပပါ။ငါ့ကုိယ္ငါလက္ေဆာင္အျဖစ္

ပို ့ေပးလုိက္မယ္။ငါ့ဆီ လာလည္ပါ။မယံုၾကည္ဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ

ငါ့ဆီလာလည္ပါ။မသကၤာတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ငါ့ဆီလာလည္ပါ။

တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ဒဏ္ရာဟာတစ္စံုတစ္ေယာက္မွာရီစရာ

ျဖစ္ေနမယ္လို ့ယံုၾကည္ရင္လည္းအေကာင္းစားဟာသတစ္ပုဒ္လို ့

ေတြးျပီး ငါ့ဆီ………………………………………လာလည္ပါ။

မိုးေတြရြာေနတဲ့ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကိုေတာ့မင္းမ်က္၀န္းထဲ

မဆြဲရက္ခဲ့သူမို ့…..မေျပာပါရေစနဲ႔……….ငါ့ကိုယံုပါ။

တကယ္ေတာ့မင္းဟာငါ့ရဲ႕ရက္စြဲမတပ္ရေသးတဲ့ေသမိန္႔တစ္ခုသာျဖစ္တယ္။

                    

 “ဘယ္ေတာ့မွအေျဖမရွိတဲ့

   ေမးခြန္းမ်ိဳးနဲ႔

   ငါ့ကိုယ္ငါျပန္ျပီးလုပ္ၾကံမယ္

   ေၾကကြဲျခင္းကိုပ်ိဳးဖို ့

   ဘယ္လိုသတၱိမ်ိဳးလိုအပ္သလဲ”။





*တယ္ရီ

15.1.2013

0200am